Elke dag mag Raffa even loslopen in de tuin in de hoop dat hij wat rustiger wordt als het bijzondere er af is. Blijkbaar voelt hij aan dat hij hier niet kan verdwalen. In het bos blijft hij namelijk altijd in de buurt. In de tuin is hij heel heldhaftig en verdwijnt hij onder de rododendrons uit ons zicht. Hij vermaakt zich kostelijk met bladeren en takjes.
De vijver ligt momenteel droog. Het is nu een groot, diep gat. Een gat met enorme aantrekkingskracht. Ondanks het feit dat de wanden niet steil zijn, denk ik toch dat een kleine hond zich lelijk zou kunnen bezeren als hij er in zou vallen. Ik vind het onveilig. Geert denkt daar anders over. Raffa ook. Hij balanceert als een koorddanser over een smal betonnen richeltje waar normaal bakjes met vijverplanten staan. Ik kan het niet aanzien en verdwijn naar binnen. Misschien ben ik wel overbezorgd maar ik houd nu al zoveel van Raffa. Ik zou het verschrikkelijk vinden als hem iets overkomt!
Geert heeft de vijver weer vol laten lopen. Ook eng want kan een pup van 10 weken oud eigenlijk al zwemmen? De watertraining kan mij niet vroeg genoeg beginnen. Daarvoor zullen we toch echt de laatste puppy-enting moeten afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten