privélesje lopen aan de lijn

Behalve bij Heidewachtelpassie gaat Geert vanaf half februari ook trainen bij Discendo Jachthondentraining in Sevenum. Gisteren was daar een theorieavond georganiseerd. In een sfeervolle jachtkamer gaf eigenaresse en trainster Inge Rempkens een presentatie over de opzet en doelstellingen van de trainingen. Een fijne manier om een cursus te beginnen. De eerste praktijkles weten alle cursisten zo al waar ze aan toe zijn.

Vanavond gingen we op bezoek bij Judith. Raffa werd weer een beetje gefatsoeneerd. Dat was zo gepiept. Zijn nagels zijn weer kort en de flosjes tussen zijn tenen zijn verdwenen. Meneer loopt er weer netjes bij.

Bij Geert loopt Raffa de laatste tijd keurig aan een slap lijntje. Mij lukt het maar niet om dat voor elkaar te krijgen. Bij iedere vogel, hond of kind die we tegen komen, trekt Raffa als een bezetene. Ik word er gewoon moedeloos van. Van Judith kreeg ik vanavond een privéles. Conclusie is dat ik niet sterk genoeg corrigeer en mijn commando's niet streng genoeg geef. Tienray is trouwens maar een saaie bedoening zo 's avonds. Geen kip op de weg. Geert moest dus maar voor de afleiding zorgen en ook Lisse werd ingezet om het Raffa moeilijk te maken. Nu thuis consequent blijven oefenen.

De trimbeurt en de les waren natuurlijk maar een smoesje om lekker met de vier pups van Lune te kunnen knuffelen. De hondjes zijn vier weken oud en het zijn echte schatjes. Ik had er zo eentje mee willen smokkelen!

altijd-erbij-hondje

Vijf jaar geleden hebben we de as van Geert's vader uitgestrooid in de duinen van Zoutelande. We hebben er een traditie van gemaakt om 26 januari met de familie terug te gaan naar die plek. Raffa ging uiteraard ook mee.

Er lag een verse laag sneeuw op het strand. Het leek wel een maanlandschap. Heel bizar maar prachtig!

 

buitenaards landschap

 

In de duinen was de sneeuw op sommige plekken hoog opgewaaid. Raffa stuiterde onvermoeibaar rond. Af en toe verdween hij tot aan zijn buik in de sneeuw.

 

leuk die sneeuw



maar wel een beetje diep

lekker graven





Om raffa weg te houden uit het koude zeewater, speelden we met de happy dummy. Zo'n dummy is leuk maar natuurlijk minder aantrekkelijk dan een zeemeeuw. En dus haalde ons woefje natuurlijk toch natte poten.

 

mijn balletje is best leuk



maar vogels zijn toch interessanter

 

We hebben de dag afgesloten met een gezellig etentje bij Hoom in Aalst. Ons hondje heeft keurig onder de tafel gelegen en geen kick gegeven. Het is ook al echt een altijd-erbij-hondje geworden.

snertwandeling en snertdiploma

Ondanks het oranje weeralarm, gingen we vandaag naar Merselo voor de snertwandeling en de diploma-uitreiking van Heidewachtelpassie. We waren niet de enigen die zich niet lieten afschrikken door de weersvoorspellingen.

We gingen met ongeveer dertig Heidewachtels naar het bos. Eerst werden alle teefjes losgelaten, daarna één voor één ook de reuen. Raffa was net als vorige week meer geïnteresseerd in rennen dan in stoeien. In Teun vond hij een maatje. Het was prachtig om zo'n grote roedel honden in de sneeuw  bezig te zien. Af en toe moest Raffa even aan de lijn lopen. Dat vond meneertje maar niets en hij trok behoorlijk. Wat dat betreft kan hij een voorbeeld nemen aan zusje Zola. Voor het eerst toonde Raffa ook wat interesse in het vrouwelijke geslacht. Hij achtervolgde heel opdringerig een jong teefje.

In de boerderij was het heerlijk warm. Mia had een enorme pan snert gemaakt en Gerard en Judith serveerden broodjes knakworst. En toen kwam het uur van de waarheid; de diploma-uitreiking.

Raffa kreeg wel een diploma maar met 55 punten had hij de laagste score van alle pups. Natuurlijk had ik dat wel zien aankomen. Eén van de oefeningen was immers volledig de mist in gegaan. Raffa kreeg daarvoor een nul op zijn cijferlijst. Ik voelde me desondanks heel teleurgesteld. Geert en Raffa hebben zo hard gewerkt. Raffa hoeft niet onder te doen voor de andere jonge honden. Het lijkt nu net of hij de oefeningen niet beheerst en dat is echt niet het geval.

Raffa's cijferlijst

Ik ben gewoon heel trots op Raffa en op wat hij allemaal heeft geleerd. Hij kan het gewoon nog niet onder alle omstandigheden en dat is echt niet raar voor een hondje van acht maanden. Ik blijf wel zitten met het gevoel dat de omstandigheden tijdens het vooruit sturen nodeloos moeilijk waren en ook niet voor alle honden gelijk. Ik laat het nu maar los. Op naar de beginnerscursus.

speelgoed

Ik ben mijn leesbril al een paar dagen kwijt. Vandaag was Raffa met een leeg plastic flesje aan het spelen. Natuurlijk rolde het ding onder de bank en kon Raffa er niet meer bij. Geert viste het flesje er onderuit en vond daar ook mijn brillenkoker. Niet helemaal meer in model. Onze deugeniet had het blijkbaar een leuk speeltje gevonden. Gelukkig kwam mijn bril er ongeschonden uit.

Wat is het soms toch een gek hondje. Hij houdt er van op de meest vreemde plekjes in huis te gaan liggen. Vanavond was dat achter het gordijn. Eerst was hij helemaal niet meer te zien, later stak alleen zijn kop er onder uit.

lekker plekje

fijn hoor die vloerverwarming

kiekeboe
 

examen

Vandaag opnieuw naar Merselo. Niet voor een relaxte wandeling deze keer maar voor het examen. Geert was wat gespannen. Tijdens het warmlopen was Raffa al een beetje afgeleid. Het was ook wel moeilijk voor de hondjes. Gisteren mochten ze nog samen stoeien en rennen, vandaag moesten ze elkaar negeren en volledige focus op de baas hebben.

De eerste twee oefeningen, volgen en vrijsturen, werden gecombineerd. De paaltjes stonden vlak voor de kennel. Blaffende en springende honden maakten de volgoefening extra moeilijk. Raffa had een paar correcties nodig tijdens het lopen van het achtje aan de lijn. Tijdens het los volgen probeerde hij er zelfs vandoor te gaan. Geert greep echter effectief in en dit was bovendien ook geen officieel examenonderdeel.

volgen aan de lijn

los volgen 

Voor het vrijsturen gebruiken we altijd een paaltje. Deze keer moest Geert Raffa zonder paaltje wegsturen. Raffa rende vlot naar voren op zoek naar het brokje ergens op het grote veld. Natuurlijk vond hij dat niet en dus ging hij dwalen. Geert floot hem in, maar Raffa had iets interessanters in de smiezen. Hij verdween achter de haag en kwam niet terug. Een mislukte oefening. Ik baalde er enorm van. Tijdens de trainingen gaat dit zo goed.

vooruit!

De volgende oefening was blijven zitten en komen op de fluit. Nu reageerde Raffa wel direct. Ook het blijven liggen naast Zipper was geen enkel probleem. In de training doen we beide oefeningen op grotere afstand en zelfs uit zicht. Dit was voor Raffa dus niet moeilijk.

beraadslaging

De apporteeroefening werd door Geert verkeerd begrepen. Hij wachtte na het vallen van de dummy op het tikje op zijn schouder van de keurmeester. Dat tikje kwam niet. Na tien seconden wachten, vond Raffa het lang genoeg duren en sprong in. Geert had Raffa na vijf tellen al mogen wegsturen. Hij kreeg een herkansing. Ons hondje toonde zich gretig en bracht de dummy keurig terug.

lekker enthousiast op weg naar de dummy

de beste stuurlui zitten aan wal

 

De schotvastheid en het betasten vormden geen probleem. Met de relatie baas-hond zal het ook wel goed zitten.

 

kijk eens hoe mooi ik sta

de baas en zijn hond 

We moeten nu een lange week wachten voordat we horen of Raffa het examen heeft gehaald. Ik had niet gedacht dat ik daar nog aan zou moeten twijfelen. Dankzij die ene mislukte oefening is het nu toch heel spannend. Niet leuk. Ik weet wel dat het nog een jonge hond is en dat het dus logisch is dat hij niet alles perfect doet. Ik kijk echter door een roze bril naar mijn twee kanjers. Raffa en Geert kunnen beter dan ze vandaag hebben laten zien en dat is gewoon jammer.

Rogier had een duif een een klein konijn bij zich. Na het examen mochten de honden er kennis mee maken. Omdat Raffa het konijntje dat Miko in Zeeland ving niet meer los wilde laten, besloot Geert om hem alleen even aan de duif te laten snuffelen en hem het wild niet in de bek te geven. Eerst maar zorgen dat ons jachthondje in de dop goed met dummy's werkt.

ik blijf lekker toch de knapste

nakomelingendag

Vanmiddag nakomelingendag van het Z- en het A-nest in Merselo. Ons Z-nest was bijna compleet. Alleen Zensa ontbrak jammer genoeg. Het was vooral heel leuk om Raffa's zusjes Zoë en Saar weer te zien.

Na de Limburgse vlaai gingen we met maar liefst elf Heidewachtels naar het bos. In het begin ging het er behoorlijk lomp aan toe. De rangorde moest worden bepaald en sommige honden lieten zich even gelden. Raffa ontliep de meeste stoeipartijtjes. Hij vond het leuker om te rennen en sporen te volgen. Mooi om te zien dat alle honden anders zijn, zelfs als ze uit hetzelfde nest komen.

lekker spelen in de blubber

van al dat rennen krijg je dorst

lastig die hindernissen

dit is nog eens wandelen!

 

We hebben zo'n anderhalf uur gewandeld. Regelmatig was ik Raffa even kwijt. Niet dat hij echt weg was, hij ging gewoon op in een hele kluwen bruin-witte honden! Het was lekker modderig. Bij een boerderij doken de boefjes nog eens in een lege kadaverbak. Raffa ging vuil en stinkend de auto in. Hij plofte direct in zijn bench en sliep al voordat we terug bij de boerderij waren.

 

Toch moest onze kleine avonturier nog even wakker worden voor de foto van het Z-nest. Die groepsfoto had nog heel wat voeten in aarde. Het duurde even voordat de zeven jonge honden en mamma Noa netjes op een rijtje zaten.

 

Noa, Zola, Saar, Zorro, Morris, Raffa, Zipper en Zoë

 

Onder het genot van bitterballen, kletsten we nog even na. We kregen ook de stamboom en het fokcertificaat van onze Ziggylicious van Loenerhof uitgereikt. Echt een hele leuke dag.

 

 

 



 



veel eigen initiatief

Geert heeft een paar enerverende dagen achter de rug met Raffa. Donderdag zag Raffa een groep vogels in een weiland. Hij werd direct hyperactief maar bleef toch braaf voor zitten. Geert gebaarde ons hondje om naast hem te komen. Raffa vatte het handgebaar verkeerd op en stoof er als een speer van door. Hij spurtte door het weiland. Driehonderd meter verder ging hij door een sloot naar het volgende weiland. De vogels vlogen op. Geert floot en Raffa rende in een rechte lijn weer terug naar Geert. Die was stilletjes een beetje trots. De communicatiestoring rekende hij vooral zichzelf aan.

Vrijdagochtend gingen baas en hond naar De Pan. Een paar honderd meter van de parkeerplaats verwijderd, keek Raffa attent op. Op de weg langs de parkeerplaats reed een aanspanning. De hoefijzers kletterden over het wegdek. Achter de paardenkar reed een auto. Raffa zette aan en rende achter de voertuigen aan. Geert kon fluiten wat hij wilde, Raffa negeerde hem volkomen. Onze hyperkip rende helemaal terug naar de parkeerplaats en verdween daar de bocht om. Geert was uiteraard flink geschrokken en rende ook terug. Op de parkeerplaats aangekomen kwam Raffa daar ook net weer aan. Gelukkig ongedeerd.

Dit soort eigen initiatieven is natuurlijk ongewenst. Raffa luistert als er geen afleiding is eigenlijk heel goed op zowel de stem als de fluit. Als er echter fietsers, honden, vogels, konijnen of paarden in zicht zijn, gaat er een knopje om. Hij is dan zo geobsedeerd door wat hij ziet, dat hij absoluut niet meer luistert. Daar moet dus aan gewerkt worden.

Vandaag zijn we daar meteen mee gestart. Raffa zat aan de lange lijn en moest blijven zitten. Geert liep tien meter van hem weg met het uiteinde van de lijn in zijn hand. Ik liep de andere kant op. Geert floot kom voor en tegelijkertijd begon ik luidkeels een kip te imiteren. Raffa wilde natuurlijk dolgraag naar dat rare vrouwtje toe. Geert kon hem meteen met de lijn corrigeren. De tweede keer snapte hij al dat hij beter op de fluit kon reageren en de derde keer prefereerde hij de salami beloning zonder aarzelen boven de leuke afleiding. Het zal uiteindelijk wel goed komen met hem. Het is momenteel gewoon een jonge puberende Heidewachtel.

knal bestendig

Raffa's eerste oudjaar. We besloten lekker thuis te blijven zodat Raffa in zijn eigen vertrouwde omgeving kon zijn als er werd geknald. 's Morgens gewandeld in het bos. Ver weg klonk er wel wat geknal maar dat is al dagen zo. 's Middags deed Geert nog een rondje bos. Voor alle zekerheid nam hij Raffa aan de lange lijn.

Natuurlijk werden er in de wijk de hele dag rotjes gegooid. Onze boef verblikte of verbloosde niet van het lawaai. Om middernacht zaten wij heerlijk aan de zelf gebakken oliebollen en de champagne. Raffa lag te slapen. Als er een echte harde knal klonk, deed hij zijn ogen open en tilde zijn kop een beetje op. Het leek alsof hij het hooguit irritant vond dat zijn rust werd verstoord. Hij is goed knalbestendig. Het zal met de schotvastheid dus ook wel goed komen.

En zo is 2012, het jaar waarin we Raffa kregen, afgesloten. Op naar 2013!

de beste wensen voor 2013